از جحت الاسلام ولمسلمین لواسانی امام جمعه انقلابی و بصیر لواسانات به خاطر فرصتی که در اختیار بسیج دانشجویی دانشگاه شهید بهشتی قرار دادهاند تشکر میکنم که دعوت ایشان نمودی از لبیک ایشان به ندای رهبر معظم انقلاب در مورد دادن تریبونها به دانشجویان و جوانان است.
آغاز امامت حضرت حجت (ارواحنا له الفدا) را رو به تمام امت واحده اسلام تبریک عرض میکنم.
همچنین جا داره روز دانشجو رو به تمامی دانشجویان منطقه لواسانات و تمامی دانشجویان کشور تبریک عرض کنم. ۱۶ آذر نشاندهنده حضور پررنگ و پویای دانشجویان و حمایت همه جانبه آنها از نظام جمهوری اسلامیست. در واقع ۱۶ آذر هر ساله بهانهای است تا در سراسر کشور دانشجویان حضور خود را در صحنه انقلاب و استکبارستیزی نشان دهند.
این جریان پرشور و پویا، نه از سر تعصب بلکه به دلیل وجود تجارب تلخ متعدد و منطق انکار ناپذیر معمار انقلاب به وجود آمده است. به روز ترین این تجربهها نیز تجربه برجام است. تجربه برحام، تجربه دست دادن به شیطان بزرگ بود، همان چیزی که امت اسلام در ماجرای حکمیت و ملت ایران در دوران مصدق و مجدد در دولت اصلاحات با شعار گفتگوی تمدنها تجربه کرده بودند.
با وجود، تعیین خطوط قرمز و تبیین اهداف مذاکره توسط رهبر معظم انقلاب باز هم توافق با اشکالات اساسی حاصل شد. مگر رهبر انقلاب نفرموده بودند که هدف مذاکرات باید رفع تمامی تحریمها، آن هم طور یکجا و در روز امضای توافق باشد؟ مگر رهبر انقلاب نفرموده بودند که دولت تعهدات خود را متناسب و همگام با اقدامات طرف مقابل انجام دهد؟ مگر این حرفها را دولتمردان مکرر در مکرر تکرار و تایید نکردند؟ این اشکالات ناشی از استراتژی «بدست آوردن توافق به هر قیمتی» است. وقتی برآورد میشود حیثیت و سرمایه تمام آینده خود را معطوف این اصل کنند طبیعتا به راحتی از آن نمیگذرند و به هر قمیتی به دنبال به دست آوردن آن اند. این اشکالات و خلاهایی را که در برجام مشاهده میکنیم ناشی از وجود عجله متعصبانه در پذیرفتن آن است ناشی از توجه نکردن به منویات مکرر مقام عظمی ولایت و دلسوزان و دلواپسان وسناسنامه داران است. چون تمامی دستاوردهای سه ساله دولت و تمام شعارها و وعدههایش در به نتیجه رساندن برجام خلاصه شده بود.
و ملت دیدند که دشمن بدعهد و جنایت کار از همین خلاها استفاده کرد. دیدند که طرف آمریکایی به راحتی متن صریح برجام را نقض کرد. دیدند که تحریم داماتو (یا همان isa) که در برجام به طور مشخص به آن اشاره شده بود را مجدد وضع کرد. چرا؟!!! چرا باید دشمنان انقلاب چنین جسارتی داشته باشند؟ چرا سازوکار قاطعی در مقابله با نقض برجام تعبیه نشد که این آمریکای بدعهد!!ْ نتواند انقدر وقیحانه برجام را نقض کند؟ چرا در زمان انجام تعهدات، مسؤلان برای ایجاد حس اعتماد در آمریکاییها توصیه رهبری را نادیده گرفتند و نه صورت گام به گام بلکه به صورت یکجا تمامی تعهدات و اقدامات اساسی رو زمین را انجام دادند؟ چرا نقد رها شد و به مانند معاهدههای ننگین گلستان و ترکمنچای‘ دولت به وعدههای واهی رضایت داد؟ اینها همه ناشی از اعتماد داشتن و گرایش داشتن به دشمن است، ناشی از عمل نکردن به منویات رهبری است. منویات که رهبری در نامهها و دیدارهای عمومی مطرح کردند نه دستورالعملهای محرمانه و خصوصی.
با وجود همه این شائبهها با نظر رهبری‘ همچنان آقایان ادعا میکنند که هیچ قدمی جز با اطلاع ایشان برنداشتهاند. برخی از مسؤلان با وقاحت تمام ملت را فریب میدهند که رهبری در جریان تمام جزییات مذاکرات بودهاند. مگر رهبر معظم انقلاب نفرمودند من از جزییات مطلع نیستم. اگر احیانا دولتمردان این روزها انقدر درگیر مسایل شخصی و حزبی و انتخاباتی هسنتد که مانع به یادآوردن سخنان رهبری میشود، اجازه دهید بنده به آنها یادآوری کنم صحبتهای آن روز رهبری را. رهبری در دیدار با مداحان اهل بیت در تاریخ ۹۴/۱/۲۰ فرمودند: «بنده در جزئیّات مذاکره دخالتی نکردم، بازهم نمیکنم؛ من مسائل کلان، خطوط اصلی، چهارچوبهای مهم و خطّ قرمزها را به مسئولین کشور همواره گفتهام؛ عمدتاً به رئیس جمهور محترم که ما با ایشان جلسات مرتّب داریم، و موارد معدودی هم به وزیر محترم خارجه؛ خطوط اصلی و کلّی. اینکه حالا گفته بشود که جزئیّات این مذاکرات تحت نظر رهبری است این حرف دقیقی نیست؛» این همان خطوط قرمزی است که وزیر خارجه محترم بعد از توافق در رسانهها اعلام کرد که تیم مذاکره نتوانسته همه آنها را رعایت کند. بله مذاکرات را با اطلاع رهبری انجام دادید اما نه با نظر رهبری بلکه با نظر خودتان. اجازه دهید بنده یک واقعه تاریخی را نقل کنم تا اثبات شود که امت اسلام و ملت ایران چه مجموعهای عظیمی از تجارب را در اختیار دارد. «در جریان حکومت امام علی‘ خوارج هم بعد از اینکه بجای ادامۀ مبارزه و مقاومت «حکمیّت» را با ساده لوحی و خیره سری به ولایت تحمیل کردند و ابوموسی اشعری خوش خیال و مغرور را علی رغم نظر مولا به میدان مذاکرات فرستادند، وقتی با حرکت غافلگیرانۀ عمروعاص خواب جهالت از سر مبارکشان پرید بجای عذر تقصیر و عبرت از گذشته و پناه آوردن به دامن بصیرت و حکمت ولایت، این بار طلبکارانه فریاد زدند که ای علی! ما با نظر و مجوّز تو حکمیّت را پذیرفتیم؛ همه شاهدند که مجوّز مذاکرات با کدخدا را از تو گرفتیم؛ اگر قصور و تقصیری هم بوده اوّل از جانب تو بوده که ما را بازنداشتی و راه را بر ما نبستی!» امروز ما ملت ایران باید مراقب باشیم که فریب دشمنان خارجی و حیلهگران داخلی را نخوریم تا تاریخ تکرار نشود.
اما حال غافل نشویم. چیزی که واضح است این است که در مقابل نقض آشکار برجام باید اقدامی قاطع صورت گیرد. مطلبی که این روزها مسؤلین مکررا در حال بیان کردن آن هستند که البته امیدواریم همانند برخوردشان با مسئله فیشهای نجومی با این مسئله برخورد نکنند. امیدواریم این هیاهوی امروز مسؤلان به اقدامی قاطع ختم شود نه صرفا مسکنی مقطعی برای آرام کردن اذهان عمومی. اما حرف اصلی که بر آن تکیه میکنیم، جلوگیری از به وجود آمدن برجامهای ۲و۳و۴ است. نشود که مسؤلین بیایند و بگویند که ما باید برجامهای دیگری را بپذیریم. این نشود که به جای نشان دادن اقتدار نظام جمهوری اسلامی‘ دولت برای پایبند بودن به برجام امتیازهای دیگری به طرف مقابل بدهد. دولتمردان باید شجاعانه اشتباه حاد محاسباتیشان را در اعتماد و خوشبینی به آمریکا بپذیرند و بیش از این کشور را دچار خسران نکنند. آقایان باید بپذیرند که دو استراتژی «اعتماد به شیطان بزرگ» و «گره زدن همه امور کشور به تحریمها» نارکارآمدی خود را به طور کامل نشان دادهاست. و امروز وقت آن است که حضرات یک تصمیم تاریخی بگیرند و آن ترجیح دادن منافع ملی و مطالح نظام و انقلاب بر منافع شخصی و حزبی خود است. لکن متاسفانه رفتارها و گفتههای حال حاضر آقایان نه نشانی از پذیرفتن اشتباه فاحش خود دارد و نه عزم جدی برای انجام برخورد متقابل. حال باید از دولتمردان پرسید که نتیجه خوشبینیشان به مذاکرات چه شد؟ حال میتوان فهمید که چرا رهبر معظم انقلاب تاکید داشتند که «به مذاکرات خوشبین نیستم». با وجود اینکه دو سال از توصیه رهبری میگذرد، مجدد مسؤلین دولت را توصیه میکنیم که به دنبال نقطههای امیدبخش حقیقی بروند و این مقدار باقیمانده از دولت یازدهم را با تمام توان صرف اجرای سیاستهای اقتصاد مقاومتی و تقویت ظرفیتهای داخلی بکنند و نه صرف مسایل شخصی و حزبی و انتخاباتی. چرا که حالا بعد از تجربه کردن استراتژی اعتماد به شیطان و واگذار کردن حل مشکلات به بیگانگان، دولتمردان باید به این رسیده باشند که حل مشکلات معیشتی مردم جز با اجرای اقتصاد مقاومتی و تقویت ظرفیتهای تولیدی داخلی امکان پذیر نیست.
خب امروزه معیشت مردم واقعا سخت شده است. در اوضاعی که به گفته رییس جمهور محترم رکود بیسابقهای کشور را فراگرفته است، چرا باید هر روز هزینههای زندگی مردم افزایش یابد؟ هزینه انشعاب آب، انشعاب گاز، مالیاتها و هزینههای کالاهای ضروری زندگی؟ این مسائل لازمه تامل و توجه ویژه ای در اداره امور را دارد.
اما با تمام این وجود ملت شریف ایران همچون گذشته پشت ولایت فقیه و نظام جمهوری اسلامی ایستاده است و به حول قوه الهی تا انتها نیز خواهد ایستاد. ملت و مسؤلین باید این نعمت قدر بدانند و در راه تعالی این امت و آمادهسازی زمینههای ظهور حضرت ولیعصر (عج) تمام تلاش خود را بکنند. انشالله خداوند توفیق این حرکت جهادی را به همه ما بدهد.
۱۹/۹/۹۵